"edificación" - "zidire"de Valeria Manta Tăicuţu. Poema traducido al español por Elisabeta Boțan


Valeria Manta Tăicuţu




edificación


la hora de zapatear, la hora de ruido
y nosotras escribíamos palabras vacías,
nuestras letras negras saltaban como gotas
de barro sobre las manos y sobre los rostros:
¿quién tendría que enseñarnos el caminar del ángel a través del ruido?
se cavan canales e infraestructuras,
se construyen sombras bajo los muros,
el día sigue con arrugas,
con el ruido en él,
¡mira!, por eso no te digo que Ana* me vaya a parir
antes de tiempo,
qué monasterio me ronda;
solo soy un prado, con pequeñas flores 
azules de lino.
*Según la una leyenda rumana, Ana es una mujer embarazada que fue construida dentro de una pared del monasterio “Curtea de Argeș”.
Contactar con la traductora:  Elisabeta Boțan


zidire

ora de tropot, ora de zgomot
şi noi scriam cuvinte goale,
ne săreau literele negre ca stropii
de noroi pe mâini şi pe feţe:
cine să ne înveţe mersul îngerului prin zgomot?
se sapă canale şi fundaţii,
se zidesc umbre sub ziduri,
ziua rămâne cu riduri,
cu zgomotul în ea,
uite, de aceea nu-ţi spun care Ană mă naşte
înainte de termen,
ce mănăstire mă paşte;
sunt pajişte numai, cu flori mici
şi albastre de in.

Comentarios